بررسی پرتوگیری شغلی مراکز پزشکی استان گیلان

چکیده مقدمه: یکی از پیامدهای خطرناک پرتوگیری ها برای دزهای کم و بلند مدت چه بسا بروز بدخیمی باشد که ممکن است پس از پرتوگیری اولیه آشکار شود. با توجه به این که نزدیک 600 نفر در مراکز پزشکی استان گیلان به عنوان پرتوکار مشغول به کار هستند، ارزیابی پرتوگیری شغلی آنها موجب برآورد ریسک شغلی این افراد را فراهم می آورد که اهمیت زیادی بویژه در بهداشت شغلی آنها دارد. هدف: برآورد میانگین دز موثر سالانه پرتوکاران شاغل در مراکز پزشکی کار با پرتو در استان گیلان در مدت سه سال (1388 تا 1390) و سنجیدن آن با مقادیر جهانی مواد و روش ها: پرتوکاران شاغل در مراکز پزشکی کار با پرتوها در استان گیلان بر اساس نوع مراکز کاری خود به سه گروه nm، rt و dr تقسیم و دز موثر آنها طی 18 دوره دزیمتری دو ماهه در مدت سه سال اندازه گیری شد. در این پژوهش اندازه گیری از نتایج دزیمتری فیلم بج مراکز استخراج شد. در روش دزیمتری فیلم بج پرتوکاران طی هر دوره دزیمتری، در محیط کار، فیلم های ویژه ای را که داخل بج قرار دارد بر سینه نصب می کنند. امکان دزیمتری پرتوهای x و در محدوده انرژی kev 10 تا mev 3 و برای پرتوهای β در محدوده kev 200 تا mev 5/2 وجود دارد. در نهایت فیلم های پرتو دیده پس از طی فرآیند ظهور و ثبوت، دانسیتو متری شده تا میزان پرتوگیری مشخص شود سپس داده ها با نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج: مقدار میانگین دز موثر سالانه پرتوکاران طی سه سال بررسی، در گروه های پزشکی هسته ای، رادیوتراپی و رادیولوژی به ترتیبmsv 75/0، msv18/0 و msv06/0 برآورد گردید. بین مقادیر بدست آمده در گروه های مختلف، تفاوت معنی داری مشاهده گردید. نتیجه گیری: به علت نوع فعالیت پرتویی، ریسک شغلی پرتوکاران شاغل در گروه های رادیولوژی، رادیوتراپی و پزشکی هسته ای به ترتیب افزایش می یابد. البته در مقایسه با مقادیر جهانی، به لحاظ حفاظت در برابر پرتوها، وضعیت پرتوکاران شاغل در مراکز پزشکی کار با پرتوها در استان گیلان مطلوب ارزیابی می شود.